Οξιά (Fagus sylvatica, F. sylvatica “Pendula”, F. sylvatica “Purpurea”)
Η οξιά είναι μεγάλο φυλλοβόλο δέντρο μέτριου ρυθμού ανάπτυξης, με κωνική κόμη σε νεαρή ηλικία που μετατρέπεται σε σφαιρική με την πάροδο των ετών. Το μέγιστο ύψος του φυτού σε πλήρη ανάπτυξη μπορεί να φτάσει ακόμα και τα σαράντα μέτρα, με δέκα μέτρα διάμετρο. Τα φύλλα της οξιάς είναι ελλειπτικά, δερματώδη, στιλπνά, με έντονες νευρώσεις και κυμματιστές, χνουδωτές παρυφές, σε ζωηρό πράσινο ή προφυρό χρώμα, ανάλογα την ποικιλία. Εκτός από τον χρωματισμό των φύλλων, η ποικιλία καθορίζει και την ορθόκλαδη ή κρεμοκλαδή ανάπτυξη της οξιάς. Η οξιά ανθοφορεί την άνοιξη με άνθη πρασινωπά και ασήμαντα, τα αρσενικά σε ίουλους και τα θηλυκά μασχαλιαία φυόμενα κατά ζεύγη. Σε κάθε δέντρο συνυπάρχουν και θηλυκά και αρσενικά άνθη. Η ιτιά προτιμά τις ημισκιερές θέσεις φύτευσης. Ευδοκιμεί σε εδάφη υγρά και γόνιμα. Χρειάζεται πολύ νερό για να αναπτυχθεί και παρουσιάζει εξαιρετική αντοχή στο ψύχος και τον παγετό.